Wczesne tostery działały inaczej niż dzisiaj
Historia tostów jest niezwykła. Powszechnie uważa się, że ludzie zaczęli przyrumieniać chleb nad ogniem, aby uchronić go przed pleśnią, uczynić czerstwy chleb bardziej jadalnym lub zrobić. Jak na razie wszystko w porządku: nie mogło zająć dużo czasu, zanim ktoś posmarował kawałek masłem – ale nie. Tosty były zwykle wyrzucane po użyciu do podgrzewania napojów, co doprowadziło do sformułowania „toast miasta”. (W rzeczywistości „tost” stał się wymienny z „gorącym”, co doprowadziło do tego niesamowitego przysłowia, uwiecznionego w 1546 roku: „Miłość pojawiła się w hymnie jej zawsze Hotte jako toste.”) W pewnym momencie ludzie zmądrzeli i zaczęli pragnąć , co doprowadziło do równie dziwnej historii innowacji technologicznych, nadwyżek energii wodnej i prymitywnych urządzeń elektrycznych z drutu i emalii, które bardziej przypominały narzędzia tortur.
Kiedy cywilizacja ludzka przekroczyła już granicę podgrzewania chleba na ciepłych kamieniach przed ogniem, dzięki wynalezieniu pieców opalanych drewnem i węglem, ktoś musiał wynaleźć toster. W latach osiemdziesiątych XIX wieku wprowadzono piramidalne urządzenie z drutu i cyny, które zasadniczo przytrzymywało kromki chleba na miejscu nad kuchenką, aż się zarumieniły. (Te urządzenia są nadal dostępne w użyciu, znane jako tostery kempingowe). Nadal trzeba było negocjować w sprawie gorącego metalu, aby dowiedzieć się, czy tost się przypalił, ale możesz być pewien, że szybko pojawiła się nowa technologia, która tak naprawdę nie rozwiązała problemu.
Elektryczny palnik ręczny model D-12
W miarę jak energia elektryczna stała się coraz bardziej dostępna, wynalazcy w naturalny sposób wpadli na pomysł wykorzystania jej do przygotowania tostów. Wchodzi Albert Marsh, który w 1906 roku wynalazł nowatorski rodzaj włókna złożonego z niklu i chromu, które nazwał Nichrome. Ten nowy drut miał kilka bardzo fajnych właściwości: mógł się bardzo nagrzać pod wpływem prądu elektrycznego, ale także szybko się ochładzał, nie spalając się, co pozwalało na wielokrotne użycie. Innymi słowy, Albert Marsh wynalazł element grzejny. W rezultacie otrzymaliśmy pierwsze żelazka elektryczne, perkolatory i przypominające laboratorium urządzenie Frankensteina zwane tosterem elektrycznym General Electric Model D-12.
Wprowadzony na rynek w 1909 roku dzięki uprzejmości wynalazcy Franka Shailora, Model D-12 został wykonany z czterech elementów nawiniętych Nichromem, zamontowanych na ceramicznej podstawie. Po obu stronach elementów zamontowano dwa ukośne stojaki, dzięki czemu opiekana będzie tylko jedna strona chleba. (Konsumenci mogli dopłacić, aby zwykła biała podstawa tostera była ozdobiona pastelową dekoracją kwiatową, co, szczerze mówiąc, tylko przyczyniło się do groźnego wyglądu urządzenia.) Co więcej, przewód elektryczny D-12 musiał być przykręcony do gniazdka ściennego wystarczająco szeroki, aby maluch mógł w zasadzie zmieścić w nim całą dłoń. Na szczęście w większości prywatnych rezydencji nie zainstalowano jeszcze prądu, więc większość wczesnych toastów elektrycznych odbywała się w restauracjach.
Nadwyżka energii wodnej i wysuwane tostery
Historia kolei elektrycznej BC nagle staje się tu aktualna. Angielska firma, która rozpoczęła działalność wykupując kanadyjskie koleje uliczne i małe przedsiębiorstwa użyteczności publicznej w latach 90. XIX wieku, na przełomie XIX i XX wieku całkowicie skupiła się na elektrowniach wodnych. Wszystko to było w porządku, jeśli chodzi o zapotrzebowanie na energię elektryczną w nocy, ale nagle BCER miał nadwyżkę energii w ciągu dnia i nie miał kto za nią zapłacić. Rozwiązaniem było skłonienie społeczeństwa do wykupu wszystkich tych nowomodnych żelazek elektrycznych, perkolatorów i tosterów. Jednak postęp technologii nie rozwiązał jeszcze problemu przypalonych tostów.
Wchodzi wynalazca z Minneapolis, Charles P. Strite, który miał dość podawania przypalonych tostów w stołówce swojego zakładu produkcyjnego. W 1921 roku Strite otrzymał patent na swój największy wynalazek, Toastmaster – toster elektryczny, który nie tylko mógł opiekać obie strony chleba jednocześnie, ale także działał z timerem obsługującym sprężynę wyrzutową. Innymi słowy, Strite wynalazł wysuwany toster. Do roku 1926 firma Strite umożliwiła regulację timera, umożliwiając użytkownikowi wybór pożądanego stopnia brązowienia tostów i udoskonalając urządzenie kuchenne, z którego większość z nas korzysta stale i o którym rzadko myśli (z wyjątkiem sytuacji, gdy nadchodzi czas przygotowania).
